Diagram spaghetti jest to narzędzie służące do analizy aktualnego przepływu procesu. Na podstawie wizualizacji ruchów pracownika oraz przepływu materiału tworzy się obraz procesu, który przedstawia bieżące problemy i marnotrawstwa.
Analizę można wykonać w określonym przedziale czasu, który może być krótszy niż zmiana czyli 8h.
Naniesione ruchy pracownika trzeba w kolejnym kroku poddać analizie, szukając wąskich gardeł, zadań w których występowały główne marnotrawstwa lean healthcare czyli m.in.: nadmierny ruch, nadmierny transport, oczekiwanie, błędy. Celem jest wprowadzenie zmian i rozwiązań, które wyeliminują lub zminimalizują zaobserwowane problemy i mudę.
Po przeprowadzonej analizie i zaproponowaniu rozwiązań należy przejść do działania czyli implementacji rozwiązań w procesie. Powinno to być płynne przejście od etapu analizy do etapu działania – wdrażania, bez zbędnego oczekiwania, ponieważ to może generować kolejne zmiany w procesie. Im dłużej się zwleka z wdrożeniem zaproponowanych zmian tym większe ryzyko, że nie będą one pasować do aktualnego procesu, który może się zmienić. Bardzo ważną kwestią jest zaangażowanie pracowników operacyjnych w tworzenie zmian i zbieranie uwag dotyczących ich idealnego stanowiska pracy. Filozofia lean healthcare na pierwszym miejscu stawia człowieka i jego podejście do pracy. Mimo dobrej analizy, szybkiego wprowadzenia zmian projekt może nie być skuteczny, ponieważ pracownicy nie dostosują się do naniesionych zmian. Należy podejść to tego strategicznie, uwzględniając potrzeby pracowników, ich pomysły oraz pozwalając na czynny udział w analizie i zmianach. Efektem współdecydowania o procesie będzie wzięcie częściowej odpowiedzialności przez pracowników za swoje stanowisko pracy i większa skuteczność wdrożonych zmian.
Jest to szybka i tania metoda pozwalająca na wychwycenie bieżących problemów, które występują w procesie. Sukces projektu, czyli wdrożenie zaproponowanych zmian będzie zależał od zaangażowania pracowników oraz zebrania bardzo szczegółowych informacji o procesie.